Danlar, bünyelerinde ‘barbar‘ coşkusuyla ‘medeni‘ kültürün nadir harmanını barındırırlar. İskandinav krallıklarının en güneyinde yer aldıkları için, Avrupa'nın güneyindeki insanlara beklenmedik şekilde kucak açmışlardır.
Bunun ardından pek çoğu, şanslarını başka yerlerde denemek için topraklarından ayrılmışlardır ve altından fazlasıyla dönmüşlerdir. İçlerinden biri Roma alfabesindeki potansiyeli görüp onu, kuzeyde yaygın olan kendi diline ve yazı malzemelerine uygun hale getirmiştir. Bu durum, Avrupa genelinde hızla yayılarak İskandinav halkının kültürünü ve ticaretini önemli ölçüde geliştiren runik alfabenin temellerinin atılmasını sağlamıştır ve bunun sonucunda dış kaynaklarla geleneksel İskandinav tarzının birleştiği nesneler ortaya çıkmıştır.
Ancak ne zenginlik ne de kültür Danların fetih arzularını baltalamıştır. Çoğu kuzey kabilesi kıyı bölgelerdeki yabancı toprakları yağmalarken, kendi topraklarını ihmal etmişlerdir. Danlar bu yolu izlememiştir. Ufukta görünen karmaşayı lehlerine çevirmeye hazırlar ve Roma'dan da fazla ayakta kalacak büyük bir İskandinav krallığı kurmak istiyorlar!