Birçok küçük kabile gruplarından oluşan, aynı Germen lehçesiyle konuşup, aynı tanrılara tapan ve üstelik komşularını yağmalamak gibi ortak bir çıkara sahip olan Sueviler, savaşa inanılmaz derece düşkün bir halktı. Her şeyleri savaştan ibaret olan Suevi toplumunda, başarılı savaşçılar, kabile içinde yüksek ve güçlü konumlara ulaşırlar. Kendilerini kölelerinden farklı tutmak için, hür Sueviler ile savaşçı sınıfından olanlar, boylarını biraz daha uzatan ve onlara genel anlamıyla daha ürkütücü bir görünüş kazandıran özenle hazırlanmış Suevi topuzu' olarak da bilinen bir saç şeklini uygulayarak, savaş meydanında kendilerini açıkça daha belirgin kılardılar.
Sueviler yıllar boyunca Ren Nehri çevresindeki Kelt kabilelerini hedef aldıktan sonra, Romalılara ait bir eyalet haline gelmesinin ardından da Galya eyaletine saldırmaya başladılar. Alpler'in doğusunda İmparator Marcus Aurelius'a karşı savaşıp, geri çekilmelerinin ardından, Sueviler, nihayetinde MS üçüncü yüzyılda Alamanik kabilelerden oluşan ittifaka katıldılar. Bu yeni konfederasyonKara Orman'da -günümüzde Swabia olarak bilinen- bulunan sınır bölgesi Agri Decumates'i işgal eder.
Artık batı yönünde, Suevi topraklarının içinden -büyük ihtimalle vahşi ve göçmen Hunlar yüzünden- göç etmeye başlayan Vandallar ve Alanlara, göçleri esnasında birçok Suevi kabilesi de katılmış ve beraber Ren Nehri'ni geçerek, birçok zengin İmparatorluk kentini yağmalamak üzere Galya'ya doğru yönelmiştirler. Birçok Suevi için kendi yazgıları buradan geçiyordu; çünkü güya 'medeni' olan dünyanın zenginlikleri, kendi üstünlüklerinin ganimetiydi.