Tanukhidler bu istikrarsız toprakların ortasında kendilerine yurt bulabilmek adına çıkış noktalarından çok uzaklara seyahat ettiler. Aslen Güney Arabistan'daki Kahtani kabile ittifakından olan Tanukhidler, Marib barajının sellerinden birinde vatanlarının mahvolmasının ardından kuzeye göç ettiler. Malik ibn Fahm tarafından önderlik edilen Tanukhidler, nihayetinde Arabistan'dan tamamen çıktı ve Persya ile Levant'a doğru yöneldi. Malik'in oğlu ve halefi Jadhima'nın MS 3. yüzyıldaki ölümü ittifakı zedeledi ve Lakhmid hanedanı hükmü ele geçirmek için ortaya çıktı ve el-Hirah'aa yerleşti, bunun sonucu olarak da nice kişi yaşamlarını göçebe yağmacılar olarak sürdürmek zorunda kaldı.
Roma İmparatorluğu ile temasa geçmelerinin ardından, Tanukhidler foederati olarak tutulmuş ve Romalılarca güvenilebilir bir süvari kuvveti olarak kabul görmüştür. Öte yandan, önceki yüzyılda Hristiyanlığı kabul ettiklerinden, İmparator Valens'in onları Ortodoksluktan Aryan Hristiyanlığa döndürme çabaları Roma'ya karşı ayaklanmalarına sebep oldu. Bu saygısızlığa ve Ortodoks piskoposu atama reddine öfkelenen Kraliçe Mavia ve ordusu savaşa yollandı. Tanukhidler öyle haşin ve acımasızca savaştı ki, İmparatorluk ordularını ezip geçtiler, savaş meydanında defalarca mağlup ettiler ve Valens'i Mavia'nın şartlarını kabul etmeye zorladılar.
Tüm zorluklara rağmen, dindar Tanukhidler sadece Tanrı'ya ve cesur kraliçelerine sadık hür Araplar olarak yaşamaya devam ettiler; gerçek yücelik için bundan fazlası mı lazım!