Panunya Havzasının koruması altındaki Avarlar, göç eden Cücen Kağanlığından kaçmak için batıya göçlerinin ardından, kendilerini toparladı ve şimdi yeniden güçleniyorlar.
Ataları gibi Avarlar da haşin, acımasız Avrasya bozkırlarından gelen göçebe atlı savaşçılar. Tıpkı önceki yüzyıllardaki barbarlar ve göçebeler gibi; yerlerinden olmuş Cücenler, Ak Hunlar ve Türklerin ittifakından oluşan Avarlar da kendilerini eskiden Romalılara ait olan topraklarda buldular.
MS 577 yılında İmparatorluk ile güvenli geçiş ve yerleşecek topraklar karşılığında İmparatorluk düşmanlarına saldırmayı kabul ettiler ve boyun eğdirdikleri düşmanları kendi ittifaklarına kattılar. İmparatorluk lütufları ise pek kalleştir, böylece halef İmparatorlar Avarlara Balkanlarda bir yurt vermeyi reddetti. Bundan hoşnutsuz olan göçebeler savaşa karar verdi. Nihayetinde güç kaybedip geri püskürtülmeleri öncesinde MS 626 yılında İstanbul’un surlarına kadar savaşıp gelmişlerdi.
Tıpkı Hunlar gibi Avarların da ulus oluşturabilecekleri bir merkezi hükümetleri yoktur, bu yüzden de özellikle güçlü liderlerin ölümleri tüm toplumlarının dengesini bozabilir. Kabile cenkbeyi Samo’nun saldırganlığı ve iç kargaşalar güç kaybedişlerini hızlandırdı. MS 658 yılındaki ölümünün ardından, Avarlar güçlerinin bir kısmını yeniden kazandı ve nüfuzlarını yeniden eski topraklarına geri genişletti.
8. yüzyılın sonlarına yaklaşırken, gücü azalmış olsa da yeniden ayaklarının üzerinde duran Avar Kağanlığı Panunya merkezi üzerinde sağlam bir hakimiyet sahibi. Doğuda direngen Bizans Romalıları ayakta kalmaya devam ediyor, batıda Frenk Kral Şarlman'ın gücü artıyor ve o tüm paganları Hristiyan yapmaya ya da hepsini kılıçtan geçirmeye and içti! Ancak, Avarlar yollarına çıkabilecek her tehdidi geri püskürtebilecek şekilde iyi bir konuma sahipler; kendi yaşam biçimlerini ve tanrılarını ölümüne korumak için!