Şarlman Krallığı
Şarlman, Frenklerin kralıdır. Bunun böyle olması için hem dost, hem de düşmanlarla savaştı. Büyüklüğün zirvesine varan, kendisine miras kalan krallık Karolenj atalarının işleri sayesindendir.
Şarlman’ın dedesi Charles Martel, son Merovenj krallarının hükmü altındaki Avusturasya sarayında güçlü bir saray nazırıydı ve bu kralların güçsüz ve tembel hükmünün naibiydi. MS 732 yılında Frenkleri Tours Muharebesinde zafere götüren Charles Martel görünüşe göre sonu olmayan Müslüman ilerlemesini durdurmuş ve saldırılarını İberya’ya yönelttirebilmişti. Bu zafer Frenk Krallığı içinde Karolenj gücünü ortaya koydu ve çökmekte olan Merovenjlerin hakimiyetini daha da azalttı. Charles’ın oğlu ve Şarlman’ın babası Pepin ise son Merovenj kralı III. Childeric’i tahttan indirdi ve Papa Zacharius’un da onayıyla ilk Karolenj kralı olarak taç giydi. Pepin Lombardları defetti, böylelikle ikinci kez Roma Dükalığı bölgesinden püskürtülmüş oldular. Bu durum da “Pepin’in Bağışı” denilen ve güçlü bir Papalık Devleti oluşturulmasını sağlayan bu toprakların Papa’ya bağışlanması durumuna neden oldu.
Fakat Pepin’in ölümü krallık yapısını bozan bir iktidar boşluğuna sebep oldu: hakimiyet artık Şarlman ile kardeşi Carloman arasında bölündü. Bu iki kardeş açık bir şekilde birbirlerinden hoşlanmıyor ve ikisi de kendisinin Pepin’in tek varisi olduğunu iddia ediyor.
MS 768 yılında ise Carloman teslim oldu. Elindeki toprakların savunması daha kolay, fakat hazine seçkin bir savaşçı kral olan Şarlman’ın elinde, bu yüzden gerçek güç de onda. Böylelikle Şarlman’ın Frenk Krallığı güçlü bir hâlde. Sınırlarda bolca düşman olsa da, onları mağlup edebilmeleri için Frenklerin önce birlik olmaları gerek. Bu başarıldı mı, tüm Avrupa ya gerçek dini kabullenecek, ya da Frenklerin karşısında ölümü tadacak!